"Ο 'μακρύς' 19ος αιώνας": 13η Διάλεξη Ν. Λοϊζίδη


Το Τμήμα Καλών Τεχνών, της Σχολής Καλών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου, διοργανώνει σειρά ομιλιών υπό τον γενικό τίτλο,

"Ο 'μακρύς' 19ος αιώνας: από τη Γαλλική Επανάσταση στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο"

Όλες οι ομιλίες δίνονται στην ελληνική γλώσσα και είναι ανοικτές για το κοινό.

  • 13η Διάλεξη: Παρασκευή 7 Απριλίου 2017, Αμφιθέατρο Πεύκιος Γεωργιάδης (Κτήριο Α. Θεμιστοκλέους, ΤΕΠΑΚ, Οδός Αθηνών, Λεμεσός), στις 19:30

    Δρ. Νίκη Λοϊζίδη, Ομότιμη Καθηγήτρια, Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας

    Συντονιστής: Δρ. Αντώνης Δανός, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Καλών Τεχνών, ΤΕΠΑΚ

    Από τη Νεοκλασική Σκηνή στον Χώρο των Οδοφραγμάτων: Τέχνη και Ιστορική Συνείδηση στα πρώτα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης
     
    Ένα από τα πλέον κοινότυπα ερωτήματα, που συνηθίζουν να θέτουν κοινό και κριτικοί, σχετικά με την καλλιτεχνική δημιουργία, είναι η δεδομένη ή υποτιθέμενη ικανότητα της τέχνης να ασκεί μια βελτιωτική ηθική και αισθητική επίδραση στον ανθρώπινο πολιτισμό. Οι απαντήσεις, χωρίς ποτέ να ομονοούν, είχαν και έχουν αρκετό ενδιαφέρον από την άποψη ότι κάθε ιστορική περίοδος κρίνει τον κοινωνικό ρόλο της τέχνης ανάλογα με την επικρατούσα ιδεολογία της εποχής. Τι γίνεται όμως, όταν το συγκεκριμένο ερώτημα τεθεί αντίστροφα και μάλιστα με λιγότερο ρητορικό τρόπο; Αν, για παράδειγμα, δεχτούμε την αρκετά γενικευτική αλλά απόλυτα σωστή άποψη ότι υπάρχει μια διαρκής και αδιαφιλονίκητη επίδραση μεταξύ καλλιτεχνικής δημιουργίας και ιστορικών γεγονότων κάθε εποχής, ποια είναι, συγκεκριμένα, η επίδραση αυτή στον τρόπο αφήγησης της εικόνας, στην αντίληψη του χώρου και του χρόνου, και ιδιαίτερα, στην ίδια την κατασκευαστική άρθρωση της σύνθεσης; Με λίγα λόγια, ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις της ιστορίας που φέρνουν τον καλλιτέχνη (εδώ, τον JacquesLouisDavid) δραματικά αντιμέτωπο με μια νέα, υπό διαμόρφωση, ιστορική συνείδηση, την οποία του είναι αδύνατον να αποδώσει; Γιατί, για το επίτευγμα αυτό – την κατάρρευση, δηλαδή, της νεοκλασικής σκηνής – θα έπρεπε να περιμένουμε τον Delacroix των οδοφραγμάτων και της Ελευθερίας που οδηγεί τον λαό;
    Βασικό ερευνητικό ζητούμενο, της παρούσας ομιλίας, αποτελεί η προσέγγιση των δραματικών αυτών αλλαγών μέσα από τις πρωτοφανείς εξελίξεις της ζωγραφικής φόρμας, οι οποίες και άνοιξαν το δρόμο στον μοντερνισμό.

    Πρόσκληση

Σχετικοί Σύνδεσμοι

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΘΕΣΕΩΝ: ΕΙΔΙΚΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΘΕΣΕΩΝ: ΕΙΔΙΚΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ

Προκήρυξη Θέσεων Μεταπτυχιακού Προγράμματος στην Ιστορία και Θεωρία της Τέχνης, 2018-19

Προκήρυξη Θέσεων Μεταπτυχιακού Προγράμματος στην Ιστορία και Θεωρία της Τέχνης, 2018-19

"Ο 'μακρύς' 19ος αιώνας": 15η Διάλεξη Γ. Ξηροπαΐδης

"Ο 'μακρύς' 19ος αιώνας": 15η Διάλεξη Γ. Ξηροπαΐδης

"Ο 'μακρύς' 19ος αιώνας": 15η Διάλεξη Γ. Ξηροπαΐδης

Το Τμήμα Καλών Τεχνών, της Σχολής Καλών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου, διοργανώνει σειρά ομιλιών υπό τον γενικό τίτλο,

"Ο 'μακρύς' 19ος αιώνας: από τη Γαλλική Επανάσταση στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο"

Όλες οι ομιλίες δίνονται στην ελληνική γλώσσα και είναι ανοικτές για το κοινό.

  • 13η Διάλεξη: Παρασκευή 7 Απριλίου 2017, Αμφιθέατρο Πεύκιος Γεωργιάδης (Κτήριο Α. Θεμιστοκλέους, ΤΕΠΑΚ, Οδός Αθηνών, Λεμεσός), στις 19:30

    Δρ. Νίκη Λοϊζίδη, Ομότιμη Καθηγήτρια, Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας

    Συντονιστής: Δρ. Αντώνης Δανός, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Καλών Τεχνών, ΤΕΠΑΚ

    Από τη Νεοκλασική Σκηνή στον Χώρο των Οδοφραγμάτων: Τέχνη και Ιστορική Συνείδηση στα πρώτα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης
     
    Ένα από τα πλέον κοινότυπα ερωτήματα, που συνηθίζουν να θέτουν κοινό και κριτικοί, σχετικά με την καλλιτεχνική δημιουργία, είναι η δεδομένη ή υποτιθέμενη ικανότητα της τέχνης να ασκεί μια βελτιωτική ηθική και αισθητική επίδραση στον ανθρώπινο πολιτισμό. Οι απαντήσεις, χωρίς ποτέ να ομονοούν, είχαν και έχουν αρκετό ενδιαφέρον από την άποψη ότι κάθε ιστορική περίοδος κρίνει τον κοινωνικό ρόλο της τέχνης ανάλογα με την επικρατούσα ιδεολογία της εποχής. Τι γίνεται όμως, όταν το συγκεκριμένο ερώτημα τεθεί αντίστροφα και μάλιστα με λιγότερο ρητορικό τρόπο; Αν, για παράδειγμα, δεχτούμε την αρκετά γενικευτική αλλά απόλυτα σωστή άποψη ότι υπάρχει μια διαρκής και αδιαφιλονίκητη επίδραση μεταξύ καλλιτεχνικής δημιουργίας και ιστορικών γεγονότων κάθε εποχής, ποια είναι, συγκεκριμένα, η επίδραση αυτή στον τρόπο αφήγησης της εικόνας, στην αντίληψη του χώρου και του χρόνου, και ιδιαίτερα, στην ίδια την κατασκευαστική άρθρωση της σύνθεσης; Με λίγα λόγια, ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις της ιστορίας που φέρνουν τον καλλιτέχνη (εδώ, τον JacquesLouisDavid) δραματικά αντιμέτωπο με μια νέα, υπό διαμόρφωση, ιστορική συνείδηση, την οποία του είναι αδύνατον να αποδώσει; Γιατί, για το επίτευγμα αυτό – την κατάρρευση, δηλαδή, της νεοκλασικής σκηνής – θα έπρεπε να περιμένουμε τον Delacroix των οδοφραγμάτων και της Ελευθερίας που οδηγεί τον λαό;
    Βασικό ερευνητικό ζητούμενο, της παρούσας ομιλίας, αποτελεί η προσέγγιση των δραματικών αυτών αλλαγών μέσα από τις πρωτοφανείς εξελίξεις της ζωγραφικής φόρμας, οι οποίες και άνοιξαν το δρόμο στον μοντερνισμό.

    Πρόσκληση